ارزیابی سالمندان برای توانبخشی

اهمیت ارزیابی افراد سالمند برای برنامه های توانبخشی

داشتن یک مجموعه کلی و غنی از اطلاعات شخصی بیمار به هنگام ارزیابی نیاز فرد به توانبخشی سالمندان بسیار حائز اهمیت می باشد بنابراین پس از انجام یک مصاحبه شخصی با بیمار، بهتراست با اطرافیان و اعضای خانواده و مربی تمرینی او در صورت نیاز جلساتی را برگزار کرد.

یک ارزیابی رسمی از توانایی عملکردی و حرکتی فرد سالمند ترجیحا با استفاده از ابزار استاندارد از قبیل شاخص بارتل (Barthel Index) بسیار ضروری می باشد. اگر فرد مورد نظر پیش از بیماری فعلی توان حرکتی مستقل نداشته باشد به احتمال زیاد پس از دوره های توانبخشی نیز آن را باز نخواهد یافت.

سطح ناتوانی فعلی شخص می تواند فاکتور قدرتمندی برای پیش بینی نتایج توانبخشی باشد و باید مورد ارزیابی قرار گیرد اما تصمیم گیری برای میزان نیاز فرد به توانبخشی نباید صرفا بر اساس این عامل در نظر گرفته شود.
شناسایی مشکلات فعلی فرد که به خاطر آن تحت درمان می باشد مهم بوده و باید مدیریت شود. به عنوان مثال نارسایی و سکته قلبی، کم خونی و تکرر ادرار مثال هایی هستند که می توانند تاثیر منفی بر توانایی فرد برای شرکت در کلاسهای توانبخشی داشته باشند.

کلاسهای توانبخشی سالمندان یک فرآیند بسیار پر انرژی است و برای بهره مندی کامل از آن، شرکت کنندگان باید در متعادل ترین حالت ممکن به لحاظ پزشکی باشند. توانایی شنیداری و دیداری افراد سالمند نیز باید ارزیابی و تا حد امکان بهبود داده شوند که موجب افزایش میزان بهره وری آنان از شرکت در این دوره های نگهداری سالمندان می شود.

یک ارزیابی شناختی نیز بر روی بیماران متقاضی شرکت در دوره های توانبخشی نیز بهتر است انجام شود. تعداد زیادی ابزار ارزیابی استاندارد وجود دارند اما آزمون Mini-Mental State معمول ترین آن ها در استرالیا می باشد.
این آزمون بیشتر یک ابزار بر روی صفحه نمایش است تا اینکه یک آزمون تشخیصی باشد و نتایج آن باید با دقت تحلیل و بررسی شوند. به عنوان مثال، ضعف های زبانی شدید متناسب با نمره پایین کسب شده و فارغ از عملکرد شناختی فرد می باشد.

اگرچه عملکرد شناختی ضعیف می تواند تاثیری بر میزان بهره وری افراد سالمند از برنامه های نگهداری سالمندان داشته باشید، اما نباید باعث شود که این دست از افراد از بهره مندی از دوره های توانبخشی سالمندان محروم شوند.
افسردگی نیز یک امر معمول بین افراد سالمند شرکت کننده در دوره های توانبخشی می باشد. یک پرسشنامه ارزیابی استاندارد شده همانند شاخص افسردگی Geriatic می تواند میزان اختلالات حالات روحی فرد را اندازه گیری کند و تشخیص دهد که آیا درمان یا فیزیوتراپی بیشتر نیاز است یا خیر.

مدیریت فرآیند توانبخشی سالمندان

توانبخشی برای افراد سالمند باید اهداف مشخصی داشته باشد که اغلب توان حرکتی و انجام امور شخصی بدون نیاز به کمک سایرین می باشد. این اهداف با استفاده از یک تیم حرفه ای سلامت در زمینه های مختلف که به طور هماهنگ با یکدیگر کار می کنند قابل دستیابی است.

عوامل کلیدی در این تیم شامل موارد زیر می باشد: پرستاران، پزشکان، فیزیوتراپیست ها، درمانگران شغلی، آسیب شناسان گفتاری، کارگران اجتماعی.
روش های همکاری در جلسات مباحثه رسمی با حضور فرد سالمند و اعضای خانواده اش به منظور طراحی برنامه توانبخشی و هدف گذاری برای آن مطرح می شود. مدارک و مستندات نشان داده اند که این موثرترین روش می باشد.

چکیده این فرآیند در راستای تعریف اهداف توانبخشی به همراه ارائه راهکار ویژه برای حل مشکلی که با آن مواجه هستیم، می باشد.
هر چند المان های مشترکی در برنامه های توانبخشی برای افراد سالمند تعریف می شود به ویژه بازیابی توان حرکتی و انجام امور شخصی اما هر برنامه برای ارضای خواسته ها و نیازهای هر شخص به طور جداگانه شخصی سازی می شود.

شرایط هماهنگ پزشکی برای افراد سالمند شرکت کننده در برنامه های توانبخشی سالمندان در سراسر جهان یکسان بوده و می تواند به طرز غیر قابل پیش بینی شده ای جریان توانبخشی را پیچیده و با مشکل مواجه کند.
به همین دلیل روش های کلینیکی با زمان محدود برای نگهداری سالمندان مناسب نمی باشند چرا که دردهای آن ها باید تسکین داده شود و از استراحت در تختخواب بیش از حد نیز اجتناب شود.

حدود نیم قرن پیش، Asher eloquently مشکل مرتبط با استراحت بیش از حد در تختخواب را مورد بررسی قرار داد: “با دقت به بیماری که بر روی تخت دراز کشیده است متوجه می شویم: خون در رگ های او لخته می شود، غضروف از استخوان های او جدا می شود، مواد غذایی در روده های او جمع می شود، گوشت بدن او به فساد و پوسیدگی کشیده می شود. ”

در مرور روند پیشرفت توانبخشی سالمندان، دستیابی به اهداف ویژه باید زیر ذره بین قرار گیرد. در حالت کلی، توانایی دستیابی به اهداف خاص باید در چارچوب یک ترتیب خاص بازیابی شوند.
به عنوان مثال، استحمام و غذا خوردن اهدافی هستند که در مراحل ابتدایی پس از سکته مغزی قابل دستیابی هستند اما از پله بالا رفتن در لیست اهداف دراز مدت قرار می گیرد.

استفاده از یک مقیاس ارزیابی عملکردی که در کل مدت فرآیند توانبخشی سالمندان به طور مداوم اطلاعات را کنترل و نظارت کند می تواند به این فرآیند کمک کند.